پرستاری و مراقبت در خانه
امروزه در حوزه نیازهای سلامتی بیماران، میتوان به موارد زیر تمایز داد:
مراقبت در منزل عملکرد کمکی: مداخله گاه به گاه یا برنامهریزی شده بازههای زمانی معین.
مراقبت در منزل یکپارچه: ارزیابی چند بعدی فرد و مدیریت مراقبت توسط تیمی از متخصصان حوزه بهداشت و درمان.
مراقبت خانگی یکپارچه: بر اساس مسائل مهم و برنامههای کمک هفتگی، به موارد زیر تقسیم میشود:
سطح اول مراقبت در منزل
سطح دوم مراقبت در منزل
سطح سوم مراقبت در منزل
مراقبت تسکینی
این توسعه در مراقبت در منزل منجر به ایجاد فعالیتهای تخصصی برای بیماران احیا (منطقه بحرانی) که بیماریهای پایدار یا مزمن دارند، و همچنین برای بیماران سرطانی (مراقبت تسکینی) گردیده است. این موارد به عنوان جایگزینی برای بستری شدن در بیمارستان به وجود آمدهاند، به طوری که بخشهای ICU (واحد مراقبتهای ویژه) و سایر واحدهای بستری میتوانند به طور مؤقت و با تمرکز بر موارد پیچیدهتر از آنها به کمک مراقبت در منزل تمرکز کنند.
در مراقبت در منزل، تعامل و همکاری بین اعضا و اجزا بسیار مهم است. که عبارتند از:
- پرستار مراقبت در منزل: حرفهای مسئول مراقبت پرستاری در منزل بیماران، که با تکمیل PAI توسط واحد ارزیابی سرزمینی و پزشک عمومی، مداخلههای لازم را انجام میدهد.
- پزشک عمومی: دارای نقش مهمی در تعیین نیازها و درمانهای بیماران مراقبت در منزل.
- فیزیوتراپیست: وظیفهی اصلی این حرفهای، ارائه تمرینات و درمانهای فیزیکی به بیماران است.
- دکتر متخصص: برای موارد خاص و پیچیدهتر، نیاز به دکتر متخصص ممکن است.
مراقبت در منزل نه تنها نیازهای پزشکی فیزیکی را پوشش میدهد بلکه به نیازهای روانی و عاطفی بیمار هم توجه میکند. پرستار نقش بسیار مهمی در این مراقبتها ایفا میکند و نقش بیشتری نسبت به پزشک دارد، زیرا نه تنها در مراقبتهای بدنی بلکه در مراقبتهای روانی و عاطفی هم مشارکت دارد.
ابزارهای مورد استفاده در مراقبت در منزل تفاوت زیادی با واحدهای بیمارستانی ندارد. از ستها و سوزنهای انفوزیون برای درمانهای انفوزیون یا نمونهگیری خون، پانسمانهای ساده یا پیچیده برای درمان ضایعات، تا مدیریت دستگاههایی مانند کاتترهای مثانه، SNG و PEG، PICC و CVC استفاده میشود.
مراقبت در منزل به دلیل پیچیدگی و نیاز به مراقبتهای ویژه مانند تراکئوستومی و تهویه مکانیکی، بسیار مهمتر میشود. همچنین برای بیماران مراقبت تسکینی نیز این نوع مراقبت مورد نیاز است.
این نکته مهم است که پیچیدگی در این دو مورد به دشواری درمان یا استفاده از دستگاههای پزشکی محدود نمیشود، بلکه شامل نیازهای روانی و عاطفی بیماران است که نیاز به توجه و مراقبت خاصی دارند.
در مراقبت در منزل، پرستاران بیشتری مستقلتر از پزشکان عمل میکنند و برنامهریزی تمام درمانهای دارویی به عهده پزشک است.
مراقبت در منزل یکی از راههای جایگزین ممکن و ابزاری ضروری برای حفظ کرامت انسان و بهبود کیفیت زندگی بیماران است.
راحتی داشتن یک پرستار در منزل توسط خدمات پرستاری رُز
داشتن پرستار در منزل برای بیماران، معلولان و سالمندان که مشکل راه رفتن دارند، از نظر آنها و خانوادههاشان بسیار مهم و مفید است. مراقبت در منزل به عنوان امکان ارائه مستقیم خدمات و ابزارهایی که بالاترین سطح سلامت، عملکرد و رفاه را حفظ میکند، تعریف شده است.
با داشتن پرستار خانگی، بیماران میتوانند از بستری شدن در بیمارستان اجتناب کنند و همهی مراقبتهای لازم را مستقیماً در خانه دریافت کنند، بدون نیاز به جابجایی و ترک قطعیتها و عادات خود. این نوع کمک به نیازهای متفاوت بیماران پاسخ میدهد و خدمات مختلفی ارائه میکند که به نیازهای آنها مرتبط هستند.
مراقبت در منزل با توجه به نیازهای جسمی و روانی بیمار طراحی میشود و هر مداخله توسط چهرههای چند رشتهای مدیریت میشود. این نوع مراقبت به کاهش بستریهای غیرضروری کمک میکند و اطمینان حاصل میکند که بیماران و خانوادههاشان استقلال خود را حفظ میکنند و در مواقع اضطراری همچنان به حمایت مداوم و مداخلات سریع دسترسی دارند.
این نوع مراقبت باعث میشود که بیماران احساس راحتی و اطمینان کنند و میتوانند در محیط آشنا و محبوب خود با خانواده و عزیزان خود زندگی کنند. همچنین این نوع مراقبت موجب کاهش هزینههای درمانی و بستریهای ناپایدار ناشی از بستریهای بیمارستانی غیرضروری میشود.
حوزه های مداخله مراقبت در منزل توسط تیم خدمات پرستاری رُز
پرستار خانگی به تمام بیمارانی که به دلایل جسمی یا روانی مایلند مراقبتهای لازم را در خانه خود دریافت کنند، خدمات بهداشتی گستردهای ارائه میدهد. این پرستار مشابه همکارانی است که در مراکز بهداشتی کار میکنند، اما مسئولیت کامل مراقبتهای پرستاری (شامل برنامهریزی و مدیریت مداخلات و ارزیابی وضعیت بیمار) را بر عهده دارد.
با توجه به فعالیتهایی که این پرستار در حوزه عمل او گنجانده شده است، او دارای استقلال فنی و عملکردی کامل است. زمینههای اصلی مداخله این پرستار شامل پیشگیری، درمان، توانبخشی و آموزش است. مداخلات او میتواند فنی، ارتباطی و آموزشی باشد.
پرستار خانگی علاوه بر این که از اعمال کلیه نسخههای درمانی و تشخیصی ارائه شده توسط پزشکان اطمینان حاصل میکند، به ارزیابی نیازهای بیمار میپردازد و برنامهریزی کمکها را از طریق تعریف کیفی و کمی مداخلات انجام میدهد. او مداخلات مستقیم مانند ارتباط با بیمار، کمکهای فنی و آموزشی، و مداخلات غیرمستقیم مرتبط با مدیریت سازمانی فرآیند کمک را اجرا و ارزیابی میکند.
مداخلات اصلی پرستار خانگی برای بیماران در منزل به قرار زیر است
- ارزیابی نیازهای بیمار
- برنامهریزی کمک از طریق تعریف کیفی و کمی مداخلات
- اجرا و ارزیابی مداخلات مستقیم و غیرمستقیم (مربوط به مدیریت سازمانی فرآیند کمک)